Rys historyczny

Kościół Bonifratrów (dawniej Trynitarzy) budowany był w XVII w. Jego historia przedstawia się następująco: W 1689 roku zakon Trynitarzy, przybyły do Krakowa rok wcześniej, przeniósł się na Kazimierz, gdzie bracia dostali jedną z kamienic przy ul. Krakowskiej. Tam szybko urządzili kaplicę, a następnie, otrzymawszy kilka następnych lokali, biskup Jan Aleksander Lipski zlecił budowę świątyni, zaprojektowanej przez Franciszka Placidiego. Prace zostały szybko przerwane (powód nieznany) i dopiero 10 lat później zostały wznowione. W 1758 roku kościół został całkowicie ukończony a następnie poświęcony. Z końcem XVIII w., gdy zakon Trynitarzy się rozpadł, kościół zamieniono na magazyn. Dopiero 16 lat później świątynię przejęli Bonifratrzy, którzy na przełomie lat 60-tych i 70-tych XX w. ją odnowili.

Architektura

Do kościoła z obu stron przylegają kamienice, przez co wydaje się on dosyć szeroki. W rzeczywistości jednak jego wnętrze jest jednonawowe a rolę bocznych naw pełnią kapliczki. W sklepieniu nawy głównej dominują malowidła wyobrażające wykup więźniów przez św. Jana z Mathy, założyciela zakonu Trynitarzy oraz wręczenie godła temu zakonowi. W zwężonym prezbiterium, w ołtarzu głównym z epoki neobaroku znajduje się figura Jezusa Nazareńskiego oddzielnie poświęcona rok po ukończeniu budowy świątyni. W zakrystii znajduje się m.in. malowidło jednego z Trynitarzy wyobrażające symbol Bożej Opatrzności adorowany przez św. Jana z Mathy i św. Feliksa Walezjusza. W kaplicach bocznych oprócz drewnianych ołtarzy znajdują się dzieła przedstawiające św. Judę Tadeusza i św. Kajetana.

Klasztor i szpital

Na rogu ulic Krakowskiej i Trynitarskiej znajduje się klasztor Bonifratrów zbudowany podczas przerwy w pracach nad budową świątyni. Na początku XX w. klasztor został nadbudowany o 2 piętra, przez co połączono go ze szpitalem Bonifratrów (Trynitarska 11). Nad wejściem do klasztoru, przy ulicy Krakowskiej 48 znajduje się tablica pamiątkowa wmurowana w hołdzie Żegocie Paulemu, który mieszkał w klasztorze na pierwszym piętrze. Po śmierci tego doskonałego historyka i etnografa w jego mieszkaniu urządzono kaplicę.
Jak wspomniano, Bonifratrzy od początku XX w. prowadzą przyklasztorny szpital. Na fasadzie tegoż budynku umieszczono herby: Bonifratrów, Krakowa, Polski i Cesarstwa Austriackiego oraz tablicę wmurowaną ku pamięci Wincentego Witosa, zmarłego w tym szpitalu. Do niedawna mieścił się tu miejski szpital im. E. Biernackiego, ale teraz znów jest to budynek Szpitalu Zakonu Bonifratrów pw św. Jana Grandego.

mtq