Lewko (zm. ok. 1395), syn Jordana i Kaszycy; po raz pierwszy wymieniony w dokumentach w 1365 roku, krakowski finansista, jedna z najznamienitszych postaci wśród krakowskich Żydów. Był właścicielem domów przy ul. Żydowskiej (obecnie Józefa), Wiślnej, Mikołajskiej; browaru, który potem jego spadkobiercy sprzedali miastu za 43 i 1/2 grzywny; placu koło kościoła św. Marka. Lewko był nadwornym bankierem Kazimierza Wielkiego, Ludwika Węgierskiego i Władysława Jagiełły, a w latach 60-tych XIV w. - również poborcą opłat miejskich dla krakowskiego wielkorządcy Bodzanty. W 1368 roku Kazimierz Wielki, darzący Lewkę zaufaniem i poparciem, mianował go żupnikiem i powołał do organizowania żup solnych w Wieliczce i Bochni. Zarządzał też Lewko królewską mennicą, i utrzymywał kontakty finansowe z mieszczanami i magnatami w różnych miastach: Ludwik Węgierski był Lewce winien 33 tysiące grzywien (o dług, którego nie spłacił, upominali się u ręczycieli króla jeszcze synowie Lewki), królowa Jadwiga - 10 tysięcy grzywien (jej dług spłacili możnowładcy, którzy za nią poręczyli); Lewko pożyczał też pieniądze Władysławowi Jagielle i księciu mazowieckiemu Ziemowitowi. Lewko był żonaty ze Swenką, z którą miał córkę Gołdę i synów: Jordana, Izraela, Abrahama i Kanaana. Trzej ostatni pojawiali się w dokumentach miejskich w XV wieku.

Bluetab