Jonatan Warszauer (1820 -1888) - całe życie związany z Krakowem; doktor medycyny, filantrop, społecznik. Urodził się w krakowskiej rodzinie kupców żydowskich, od 1833 roku uczęszczał do Gimnazjum św. Anny, a w dwa lata później rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie uzyskał tytuł doktora nauk medycznych w 1843 roku. Warszauerowi bliskie były ideały patriotyczne: w 1843 roku współtworzył klub, którego celem było podnoszenie poziomu kulturalnego, moralnego i materialnego Żydów, jak również rozwijanie polskich dążeń patriotycznych wśród ludności żydowskiej. Sam Warszauer uczestniczył w powstaniu krakowskim w 1846 i 1848 roku, był aresztowany i więziony przez władze austriackie za udział w pochodach i demonstracjach. Dr Warszauer cieszył się ogólnym szacunkiem i uznaniem, od 1849 roku wybierany był radnym miasta Krakowa; był również członkiem Krakowskiego Towarzystwa Naukowego (przekształconego następnie w Akademię Umiejętności); współinicjatorem utworzenia w 1866 roku Krakowskiego Towarzystwa Lekarskiego, a w 1880 jego prezesem. W swojej pracy naukowej Warszauer zajmował się przede wszystkim zagadnieniami balneologii i chorób zakaźnych, uczestniczył w wielu międzynarodowych kongresach lekarskich, był autorem licznych dzieł z zakresu medycyny. Warszauer był dobroczyńcą biednej ludności żydowskiej, którą otaczał troskliwą opieką lekarską i materialną; nie szczędził też swej pomocy na liczne cele społeczne: dzięki jego inicjatywie, staraniom i pomocy utworzono w 1849 szpital dla Żydów chorych na cholerę, w 1886 założył fundację dobroczynną dla ubogich różnych wyznań, a w 1888 utworzył specjalny zapis na rzecz ubogich ozdrowieńców Szpitala św. Łazarza . Terenem działalności charytatywnej doktora Warszauera była miedzy innymi kazimierska ulica Ubogich, nosząca od 1909 roku jego imię.

Bluetab