Hieronim Wietor (ok. 1480 lub 1485 - 1546) - urodził się w Lubomierzu k. Jeleniej Góry, zmarł w Krakowie. Do Krakowa przybył w 1497 roku na studia w Akademii Krakowskiej i tu w 1499 otrzymał stopień bakałarza. Drukarstwa uczył się w Wiedniu, wiadomo, że w latach 1510-1517 prowadził tam drukarnię. Pod koniec 1517 roku wrócił do Krakowa, aby w 1518 założyć drukarnię w wieży przy Bramie Skawińskiej na Kazimierzu. Tam też zorganizował papiernię i rozpoczął swoją drukarsko-wydawniczą działalność. Prawdopodobnie ok. 1527 roku Zygmunt Stary nadał mu tytuł typografa kancelarii królewskiej. Z oficyny Wietora wychodziły druki urzędowe, prace uczonych Uniwersytetu Krakowskiego, dzieła autorów starożytnych, podręczniki do języka polskiego, modlitewniki, księgi liturgiczne, słowniki, gramatyki, kalendarze. Wielce zasłużony dla rozwoju języka polskiego: wydał "Rozmowy, które miał król Salomon Mądry z Marchołtem grubym a sprośnym" Jana z Koszyczek (1521), "Żywot Pana Jezu Krysta" Baltazara Opecia (1522), "Księgi Salomonowe" Hieronima z Wielunia (1522); a także poezje Mikołaja Reja, Andrzeja Krzyckiego, Jana Dantyszka; prace Marcina Lutra i Erazma z Rotterdamu. W swej typografii wydał ponad 550 tytułów w różnych językach: polskim, łacińskim, niemieckim; w jego oficynie ukazały się pierwsze druki w języku węgierskim i greckim. W 1536 roku został ukarany za drukowanie i rozpowszechnianie broszur innowierczych. Druki Hieronima Wietora były słynne z wysokiego poziomu artystycznego i technicznego, a on sam nazywał siebie "chalcographus accuratissimus" - drukarz najstaranniejszy.

Bluetab