Urodził się w 1798 w Szczekocinach, studiował u swojego ojca, rabina w Kamieńcu Podolskim. W latach 1820-1856 przebywał w Krakowie. Wraz ze swą żoną założył bank pod nazwą Meisels i Bornstein. W 1832 został rabinem, nadal jednak zajmował się również bankierstwem. Był wielkim patriotą, także rzecznikiem współpracy Żydów z Polakami, z polskim ruchem narodowo-wyzwoleńczym. W latach 1830-31 organizował zakup i przerzut broni dla powstania listopadowego, w 1846 zorganizował w Krakowie Gwardię Narodową wśród Żydów dla wspierania działań powstańczych i skłonił współwyznawców do przysięgi wierności Rządowi Narodowemu. W czasie Wiosny Ludów w 1848 został członkiem Komitetu Obywatelskiego, a następnie Komitetu Narodowego. W przemówieniu wygłoszonym w bożnicy Starej przy ul. Szerokiej domagał się równouprawnienia wszystkich klas oraz swobód politycznych. Był członkiem deputacji do cesarza w Wiedniu, która pod przewodnictwem księcia Lubomirskiego złożyła tam petycję w sprawie swobód i wolności dla Galicji. Został wybrany do parlamentu wiedeńskiego, obradującego w Kromieryżu. W wyniku oskarżeń i denuncjacji ze strony Żydów ortodoksyjnych przeniósł się w 1856 do Warszawy, gdzie został rabinem i w 1858 wprowadził naukę jęz. polskiego dla szkół żydowskich. W 1861 uczestniczył w różnych działaniach i manifestacjach patriotycznych, został wybrany na członka Delegacji Miejskiej, a potem Komitetu Wyborczego przy wyborach do samorządów. W 1861 powołany do Tymczasowej Rady Wychowania brał udział w pracach nad reformą oświaty. Gdy 17 października 1861 władze carskie nakazały zamknięcie warszawskich kościołów - rabin Meisels, na znak solidarności z katolickimi wiernymi, nakazał zamknięcie warszawskich synagog. Został za to uwięziony i choć potem amnestionowany za wstawiennictwem margrabiego Aleksandra Wielopolskiego, to jednak wydalono go z Królestwa Polskiego. W 1862 przebywał krótko w Krakowie, wygłaszał tu patriotyczne przemówienia w bożnicy Starej, wziął udział w patriotycznym nabożeństwie w kościele Mariackim. Zmarł 15 lutego 1870 w Warszawie. Został pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie, a jego pogrzeb stał się wielką patriotyczną manifestacją. W 1912 Kraków nazwał jego imieniem ulicę na Kazimierzu.

Dreamlover