Urodził się 20.08.1845 r. w Igołomii. Studiował w Instytucie Rolniczo-Leśnym w Puławach, skąd uciekł w 1863 r. do powstania. Walczył m.in. pod komendą Langiewicza. Na skutek rany odniesionej bitwie pod Mełchowem stracił nogę. Po powstaniu rozpoczął studia inżynierskie w Gandawie, jednakże wkrótce jego zamiłowanie do malarstwa wzięło górę. Kształcił się w tym kierunku w Paryżu i Monachium. Uchodził za zdolnego artystę malarza. Z powodzeniem wystawiał swoje obrazy w Krakowie i Warszawie. Obracał się w kręgach artystycznych, przyjaźnił się m.in. z Sienkiewiczem, Modrzejewską, Gierymskim, Chełmońskim.
Do najbardziej znanych obrazów Chmielowskiego należą: "Po pojedynku", "Dama z listem", "Siesta włoska", "Pogrzeb samobójcy", "Ogród miłości", "Szara godzina" "Zawale", "Cmentarz", "Powstańcy", "Zachód słońca", "Konny patrol powstańczy". Pod wpływem dokonującej się w nim przemiany wewnętrznej Chmielowski zwrócił się w swojej twórczości ku tematyce religijnej, malując obrazy "Wizja św. Małgorzaty" i "Ecce Homo".
W 1880 r wstąpił do nowicjatu jezuitów w Starej Wsi, lecz nie pozostał tam długo. Podjął działalność jako tercjarz na Wołyniu, Podolu i Podlasiu. Usunięty przez władze carskie z terenu zaboru rosyjskiego, w 1884 r osiadł w Krakowie. Zamieszkał przy ul. Basztowej pod nr 4, tam też miał swoją pracownię malarską.
W tym okresie życia zaangażował się w opiekę nad bezdomnymi nędzarzami, których zabierał z ulic do swego pokoju. Po pewnym czasie porzucił malarstwo i zamieszkał w tzw. "ogrzewalni miejskiej" (noclegowni) przy ul. Skawińskiej na Kazimierzu, gdzie opiekował się bezdomnymi, alkoholikami, wykolejeńcami. W 1887 r przywdział habit zakonny św. Franciszka przyjmując miano brat Albert. Rok później założył nowe zgromadzenie - Braci Posługujących Ubogim (Albertynów), a w 1891 r - sióstr albertynek. Celem tych zgromadzeń było niesienie pomocy ubogim, nieuleczalnie chorym i wszystkim potrzebującym. W 1892 r. gmina miasta Krakowa zakupiła dla zgromadzenia posesję przy ul. Krakowskiej 43, gdzie do dzisiaj albertyni prowadzą dom pomocy społecznej.
Kwestujący na rzecz podopiecznych, w grubym habicie, z drewnianą nogą, był Brat Albert powszechnie znany w Krakowie. Otaczano go sympatią i szacunkiem.
Brat Albert zmarł w 1916 r. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim. Papież Jan Paweł II uczynił go błogosławionym, a następnie świętym. Beatyfikacja miała miejsce 22 czerwca 1983 r. na Błoniach Krakowskich, a kanonizacja 12 listopada 1989 r. w Rzymie. Karol Wojtyła złożył hołd Bratu Albertowi również poprzez oparty na jego biografii dramat "Brat naszego Boga".
Namalowany przez Adama Chmielowskiego obraz "Ecce Homo" znajduje się w kościele sióstr Albertynek przy ul. Woronicza 10 w Krakowie.
Dzieło Brata Alberta na rzecz najuboższych rozwija się nadal. Od 1981 r czynne są w Krakowie Kuchnie Brata Alberta. W 1989 r powstał Dom Brata Alberta - Przytulisko w Prokocimiu. W 1987 r założona została Fundacja im. Brata Alberta.

Tosia